Eurokinissi

Οι λαοί της Μεσογείου δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τα σχέδια των κυβερνήσεών τους, εντός και εκτός ΕΕ, για μεγαλύτερη σύσφιξη των επιχειρηματικών τους δεσμών (φωτ. από παλιότερη αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση στην Αίγυπτο)

Με το μανδύα των «ανταλλαγών» πρότεινε ουσιαστικά την ιμπεριαλιστική διείσδυση αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Οτιδήποτε σημαντικό σπανίζει στο Βορρά, νέοι άνθρωποι, αγορές, ενέργεια, μπορεί να βρεθεί σε αφθονία μερικές εκατοντάδες, ίσως και λιγότερα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο Νότο, όπως και ο Νότος μπορεί να βοηθηθεί σημαντικά από το Βορρά με τεχνογνωσία, τεχνολογία, εμπειρία, οργάνωση, διακυβέρνηση, ώστε από κοινού να συμβάλουμε σε μια νέα προοπτική».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του έφερε και την πρόταση της «κυκλικής μετανάστευσης», ένα είδος «ανταλλαγών», περιγράφοντάς την σαν ένα ακόμα εργαλείο της ιμπεριαλιστικής διείσδυσης της ΕΕ στις άλλες μεσογειακές χώρες. Σε όλα αυτά βάζει και το «κερασάκι» της «πράσινης ανάπτυξης», που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές των νέων «ευκαιριών» που δίνει η καταστροφή του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, που ο ίδιος ο καπιταλισμός προκαλεί. Μάλιστα, ο Γ. Παπανδρέου το είπε ανοιχτά. «Πιστεύω - είπε αναφερόμενος στο θέμα αυτό - ότι αποτελεί μια ευκαιρία και επιχειρηματική, αλλά και ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη».

Περιγράφοντας με ακόμα πιο κυνικό τρόπο την πρόταση της σοσιαλδημοκρατίας σχετικά με την καπιταλιστική και το πώς μπορεί αυτή να «αξιοποιηθεί» είπε: «Την πρόσφατη διεθνή κρίση θα πρέπει να τη δούμε, όχι μόνο ως ένα δράμα που επηρεάζει αρνητικά τόσους ανθρώπους, κυρίως φτωχότερα στρώματα, αλλά και μεσαίες τάξεις, αλλά και ως μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία όπου θα πρέπει να αναδιαρθρώσουμε την οικονομία της αγοράς, σε μια νέα οικονομική, οικολογική και γεωπολιτική βάση».

Στο σημείο αυτό πρότεινε ως «απάντηση στις προκλήσεις που δημιουργεί σήμερα η χρηματοοικονομική κρίση» την «περιφερειακή συγκρότηση που θα αγκαλιάζει τις δύο όχθες της Μεσογείου, με τη δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς, αλλά και κανόνων για την ανάπτυξη νέων μορφών περιβαλλοντικής, εμπορικής, οικονομικής συνεργασίας, όπως έχουν κάνει οι χώρες της ΝΑ Ασίας». Για να προσθέσει: «Σ' αυτό βεβαίως πιστεύω ότι κυρίαρχος δεν μπορεί παρά να είναι ο ρόλος της Ευρώπης, και όταν λέω κυρίαρχος, εννοώ να οδηγεί και να συμβάλει καθοριστικά στις εξελίξεις η ίδια η Ευρώπη». Το πρόβλημα όμως, είπε, είναι ότι η Ευρώπη «κυριαρχείται από δυνάμεις νεοσυντηρητικές που πολλές φορές λειτουργούν φοβικά απέναντι στις εξελίξεις».

Ο Γ. Παπανδρέου δεν παράλειψε να εκφράσει και το θαυμασμό του στον Αμερικανό πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, κατηγορώντας τη «νεοσυντηρητική» Ευρώπη ότι «δείχνει μια αμηχανία απέναντι σε μια Αμερική που με τον πρόεδρο Ομπάμα παίρνει πρωτοβουλίες, αναιρώντας πολλές από τις πολιτικές του προέδρου Μπους, ανοίγοντας δυνατότητες για πιο συγκροτημένες πολυμερείς διαδικασίες συγκρότησης νέων περιφερειακών, αλλά και παγκόσμιων φορέων, και η Ευρώπη δείχνει δυστυχώς, με τη συντηρητική της ηγεσία, και πάλι αμήχανη».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να συγκαλύψει τις ευθύνες του κόμματός του στη βαθιά αντιδραστική πολιτική που σηματοδοτούν στρατηγικές συμφωνίες της ΕΕ, λέγοντας ότι «κυριαρχεί ακόμα στην Ευρώπη η αντίληψη ότι θα τα λύσει όλα η αγορά και, βεβαίως, το δόγμα του Μάαστριχτ που για την κρίση, ειδικά τώρα, δεν είναι το καλύτερο εργαλείο, για να αντιμετωπίσει, όχι τον πληθωρισμό που δεν είναι η απειλή, αλλά την ύφεση και την ανεργία».

Επίσης ζήτησε τον «εξανθρωπισμό» του ιμπεριαλισμού προτείνοντας «η Ευρώπη, να παίξει ένα σημαντικό ρόλο, να δώσει μια απάντηση και ευρύτερα, αλλά και στην περιοχή, για τον εξανθρωπισμό αν θέλετε της παγκοσμιοποίησης». Ανάγοντας την ανταγωνιστικότητα σε δόγμα της σοσιαλδημοκρατίας ανέφερε: «Είναι σημαντικό αυτό, διότι τελικά εγώ θεωρώ, και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ότι και η ανταγωνιστικότητα περιλαμβάνει και το αίσθημα της ασφάλειας που πρέπει να έχει ο πολίτης στην κοινωνία μας. Ασφάλεια για τη ζωή του, αλλά και ασφάλεια για τη δουλειά του, για την υγεία του, την παιδεία του, τη σύνταξή του».